بررسی رابطه سبکهای فرزند پروری با تاب آوری و مقایسه آن در کودکان با و بدون اختلال سلوک

این پژوهش با عنوان (بررسی رابطه سبکهای فرزند پروری با تاب آوری و مقایسه آن در کودکان با و بدون اختلال سلوک)انجام گرفته است. هدف کلی این پژوهش:بررسی رابطه بین سبکهای فرزند پروری و تاب آوری و مقایسه آن در کودکان با و بدون اختلال سلوک می باشد. در ارتباط با این پژوهش پنج فرضیه عنوان شده است: روش مورد استفاده در این پژوهش،روش همبستگی است،و نمونه آماری آن شامل60نفر که 30 نفر دارای اختلال سلوک و 30 نفر بدون اختلال سلوک هستند.روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی ساده می باشد.و پرسشنامه های سبک فرزند پروری و سپس تاب آوری اجرا گردید.که این داده های بدست آمده از طریقtمستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. باتوجه به نتایج بدست آمده میتوان گفت درفرضیه یک. رفتار اقتداری والدین بیشترین تاثیر رادرتاب آوری دارددرواقع پیش بینی کننده مناسبی برای تاب آوری است در متغیر استبدادی داده ها نشان می دهد که فرضیه مطرح شده درباره ارتباط بین رفتار مستبدانه والدین و تاب آوری کودکان تایید می گردد.و در متغیرسهل گیرانه، داده ها نشان می دهد که ارتباط بین رفتار سهل گیرانه والدین و تاب آوری کودکان تایید نمی گردد.با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت در فرضیه دوم.داده ها نشان میدهد میزان تاب آوری کودکان بدون اختلال سلوک بیشتر از کودکان دارای اختلال سلوک است. و در فرضیه سوم. داده ها نشان می دهد که میزان رفتاراقتداری والدین کودکان بدون اختلال سلوک بیشتر از کودکان دارای اختلال سلوک است.فرضیه چهارم.داده هانشان میدهد میزان رفتار استبدادی والدین کودکان بدون اختلال سلوک کمتر از کودکان دارای اختلال سلوک است. ودرفرضیه پنجم بر اساس داده ها در سطح آلفای 05/0 تفاوت معنی داری بین میانگین رفتار سهل گیرانه والدین اختلال سلوک و بدون اختلال سلوک وجود ندارد. کلید واژه ها سبک های فرزند پروری،تاب آوری،اختلال سلوک.